STANDARDY OCHRONY MAŁOLETNICH PRZED KRZYWDZENIEM
Katolickiego Domu Kultury Św. Józefa w Sandomierzu
Preambuła
Naczelną zasadą obowiązującą pracowników Katolickiego Domu Kultury Św. Józefa
w Sandomierzu, zwanym dalej instytucją jest podejmowanie działań mających na celu ochronę godności dziecka uczęszczającego na zajęcia, warsztaty oraz spotkania i poszanowanie jego praw.
Każdy pracownik zobowiązany jest dbać o prawidłowy rozwój dzieci i przestrzegać zarządzeń
i procedur określonych w niniejszym dokumencie. Pracownik instytucji, realizując te cele, działa
w ramach obowiązującego prawa, przepisów wewnętrznych danej instytucji oraz swoich kompetencji.
Rozdział 1.
Słowniczek pojęć/objaśnienie terminów
1. Pracownikiem instytucji jest osoba zatrudniona na podstawie umowy o pracę, umowy zlecenia lub umowy wolotariackiej.
2. Dzieckiem w świetle polskiego prawa jest każda istota ludzka od poczęcia aż do osiągnięcia pełnoletności (tj. do ukończenia 18 roku życia).
3. Opiekunem dziecka jest osoba uprawniona do reprezentacji dziecka, w szczególności jego przedstawiciel ustawowy (rodzic, opiekun prawny) lub inna osoba uprawniona do reprezentacji na podstawie przepisów szczególnych lub orzeczenia sądu (w tym rodzina zastępcza).
4. Inna osoba – osoba nie będąca pracownikiem instytucji, ani opiekunem dziecka.
5. Wyrażenie zgody przez opiekuna dziecka rozumie się jako zgodę co najmniej jednego
z opiekunów.
6. Przez krzywdzenie dziecka należy rozumieć popełnienie czynu zabronionego wpływającego na szkodę dziecka przez jakąkolwiek osobę, w tym:
- a. pracownika instytucji,
- b. jego opiekunów,
- c. innej osoby
Krzywdzeniem jest:
Przemoc fizyczna – jest to celowe uszkodzenie ciała, zadawanie bólu lub groźba uszkodzenia ciała. Skutkiem przemocy fizycznej mogą być złamania, siniaki, rany cięte, poparzenia, obrażenia wewnętrzne.
Przemoc emocjonalna – to powtarzające się poniżanie, upokarzanie i ośmieszanie dziecka, wciąganie dziecka w konflikt osób dorosłych, manipulowanie nim, brak odpowiedniego wsparcia, uwagi i miłości, stawianie dziecku wymagań i oczekiwań, którym nie jest ono w stanie sprostać.
Przemoc seksualna – to angażowanie dziecka w aktywność seksualną przez osobę dorosłą. Wykorzystywanie seksualne odnosi się do zachowań z kontaktem fizycznym (np. dotykanie dziecka, współżycie z dzieckiem) oraz zachowania bez kontaktu fizycznego (np. pokazywanie dziecku materiałów pornograficznych, podglądanie, ekshibicjonizm). Przemoc ta może być jednorazowym incydentem lub powtarzać się przez dłuższy czas.
Zaniedbywanie – to niezaspokajanie podstawowych potrzeb materialnych i emocjonalnych dziecka przez rodzica lub opiekuna prawnego, nie zapewnienie mu bezpieczeństwa, odpowiedniego jedzenia, ubrań, schronienia, opieki medycznej, bezpieczeństwa, brak nadzoru
w czasie wolnym oraz odpowiedniej opieki podczas wypełniania obowiązku szkolnego.
7. Osoba odpowiedzialna za Standardy ochrony małoletnich przed krzywdzeniem, zwane dalej Standardami – wyznaczony przez dyrektora pracownik sprawujący nadzór nad ich realizacją.
8. Osoba odpowiedzialna za Internet to wyznaczony przez dyrektora instytucji pracownik, sprawujący nadzór nad korzystaniem z Internetu przez dzieci na terenie instytucji oraz nad bezpieczeństwem dzieci w Internecie.
9. Danymi osobowymi dziecka jest każda informacja umożliwiająca identyfikację dziecka.
10. Zespół interdyscyplinarny – to zespół powoływany przez władze kościelne w ramach realizowania przedsięwzięć na rzecz przeciwdziałania przemocy w rodzinie.
Rozdział 2.
Rozpoznawanie i reagowanie na czynniki ryzyka krzywdzenia dzieci
1. Pracownicy instytucji posiadają wiedzę i w ramach wykonywanych obowiązków zwracają uwagę na czynniki ryzyka i symptomy krzywdzenia dzieci.
2. W przypadku zidentyfikowania czynników ryzyka pracownicy instytucji przekazują informacje dyrektorowi instytucji, który podejmuje rozmowę z rodzicami, przekazując informacje na temat dostępnej oferty wsparcia i motywuje ich do szukania dla siebie pomocy.
3. Pracownicy instytucji monitorują sytuację i dobrostan dziecka.
Rozdział 3.
Zasady bezpiecznych relacji pomiędzy pracownikami
(wolontariuszami, stażystami, praktykantami) instytucji a dziećmi
Pracownicy instytucji znają i stosują zasady bezpiecznych relacji pomiędzy pracownikami (wolontariuszami) instytucji a dziećmi. Zasady stanowią Załącznik nr 1 do niniejszych Standardów.
Rozdział 4.
Zasady rekrutacji pracowników/wolontariuszy/stażystów/praktykantów
Rekrutacja pracowników instytucji odbywa się zgodnie z zasadami bezpiecznej rekrutacji personelu. Zasady stanowią Załącznik nr 2 do niniejszych Standardów.
Rozdział 5.
Procedury interwencji w przypadku krzywdzenia dziecka
W przypadku zauważenia przez pracownika instytucji, że dziecko jest krzywdzone, osoba ta ma obowiązek sporządzenia notatki służbowej i przekazania uzyskanej informacji dyrektorowi.
W przypadku krzywdzenia dziecka na terenie Katolickiego Domu Kultury przez pracownika instytucji lub inną osobę
1. Dyrektor zapewnia bezpieczeństwo dziecku, odseparowuje je od osoby krzywdzącej.
2. Dyrektor wzywa osobę, którą podejrzewa się o krzywdzenie i informuje ją o podejrzeniu.
3. Dyrektor wyznacza pracownika instytucji, który staje się koordynatorem dalszych działań oraz sporządza opis sytuacji z przeprowadzonych rozmów:
- a. z dzieckiem (w obecności pracownika instytucji, który sporządza notatkę z rozmowy),
- b. ze zgłaszającym fakt krzywdzenia dziecka,
- c. z podejrzanym o krzywdzenie.
4. Na podstawie opisu sytuacji dyrektor z wyznaczonym pracownikiem instytucji sporządza plan pomocy dziecku, który zawiera wskazania dotyczące:
- a. działań, jakie instytucja podejmuje na rzecz dziecka, w celu zapewnienia mu poczucia bezpieczeństwa, w tym zgłoszenie podejrzenia krzywdzenia do odpowiedniej instytucji,
- b. zdyscyplinowanie krzywdzącego (forma zależy od tego, kim jest krzywdzący, czy pracownikiem instytucji, czy opiekunem dziecka uczęszczającego do instytucji). W przypadku pracownika instytucji konsekwencje wynikają z przepisów Kodeksu Pracy, do zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa policji włącznie. Jeśli krzywdzącym jest opiekun dziecka, konsekwencje mogą być różnorodne, do zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa włącznie,
- c. wsparcia, jakie instytucja zaoferuje dziecku,
- d. skierowania dziecka do specjalistycznej placówki pomocy dziecku, jeżeli istnieje taka potrzeba.
W przypadku podejrzenia krzywdzenia dziecka przez rodzica/prawnego opiekuna
1. Dyrektor wzywa osobę, którą podejrzewa się o krzywdzenie i informuje ją o podejrzeniu
w obecności pracownika instytucji.
- a. z dzieckiem (w obecności pracownika instytucji, który sporządza notatkę z rozmowy),
- b. ze zgłaszającym fakt krzywdzenia dziecka,
- c. z rodzicem/prawnym opiekunem niekrzywdzącym dziecka,
- d. podejrzanym o krzywdzenie.
3. Pracownik instytucji z dyrektorem sporządza plan wsparcia dziecku, który zawiera wskazania dotyczące:
- a. działań, jakie instytucja podejmuje w celu zapewnienia bezpieczeństwa dziecku, w tym zgłoszenie podejrzenia krzywdzenia do odpowiedniej instytucji:
W przypadku doświadczania przez dziecko przemocy z uszczerbkiem na zdrowiu, wykorzystania seksualnego lub/i zagrożenia jego życia
1. zadbanie o bezpieczeństwo dziecka i odseparowanie je od rodzica/opiekuna podejrzanego
o krzywdzenie,
2. zawiadomienie policji lub prokuratury,
W przypadku doświadczania przez dziecko zaniedbania ze strony rodzica
1. zadbanie o bezpieczeństwo dziecka,
- a. rozmowa z rodzicem/opiekunem i powiadomienie o możliwości wsparcia psychologicznego i/lub materialnego
- b. w przypadku braku współpracy rodzica/opiekuna powiadomienie MOPS i sądu rodzinnego,
W przypadku, gdy dziecko doświadcza innej przemocy fizycznej (np. klapsy, popychanie, szturchanie), przemocy psychicznej (np. poniżanie, dyskryminacja, ośmieszanie) lub innych niepokojących zachowań (tj. krzyk, niestosowne komentarze)
1. zadbanie o bezpieczeństwo dziecka,
- a. przeprowadzenie rozmowy z rodzicem/opiekunem podejrzanym o krzywdzenie
- i powiadomienie o możliwości wsparcia psychologicznego,
- b. w przypadku braku współpracy rodzica/opiekuna lub powtarzającej się przemocy złożenie do sądu rodzinnego wniosku o wgląd w sytuację rodziny,
- c. wsparcia, jakie instytucja zaoferuje dziecku,
- d. skierowania dziecka do specjalistycznej placówki pomocy dziecku, jeżeli istnieje taka potrzeba.
W przypadkach bardziej skomplikowanych (dotyczących wykorzystywania seksualnego oraz znęcania się fizycznego i psychicznego o dużym nasileniu)
Dyrektor powołuje zespół interwencyjny, w skład, którego mogą wejść: pracownicy instytucji, dyrekcja instytucji, inni pracownicy mający wiedzę o krzywdzeniu dziecka lub o dziecku (dalej określani jako: zespół interwencyjny).
1. Zespół interwencyjny sporządza plan wsparcia dziecku na podstawie opisu sporządzonego przez pracownika instytucji oraz innych, uzyskanych przez członków zespołu, informacji.
2. W przypadku, gdy podejrzenie krzywdzenia zgłosili opiekunowie dziecka, powołanie zespołu jest obligatoryjne.
3. Zespół interwencyjny wzywa opiekunów dziecka na spotkanie wyjaśniające, podczas którego może zaproponować opiekunom zdiagnozowanie zgłaszanego podejrzenia w zewnętrznej, bezstronnej instytucji.
4. Ze spotkania sporządza się protokół.
5. Plan wsparcia dziecku jest przedstawiany przez pracownika instytucji, będącego członkiem zespołu interwencyjnego, opiekunom z zaleceniem współpracy przy jego realizacji.
6. Pracownik instytucji, będący członkiem zespołu interwencyjnego, monitoruje przebieg realizacji planu i jego skutków względem dziecka.
7. Pracownik instytucji, będący członkiem zespołu interwencyjnego, informuje opiekunów
o obowiązku instytucji zgłoszenia podejrzenia krzywdzenia dziecka do odpowiedniej instytucji (prokuratura/policja lub sąd rodzinny, ośrodek pomocy społecznej bądź przewodniczący zespołu interdyscyplinarnego – procedura „Niebieskie Karty” – w zależności od zdiagnozowanego typu krzywdzenia i skorelowanej z nim interwencji).
4. Po poinformowaniu opiekunów przez pracownika instytucji – zgodnie z punktem poprzedzającym – dyrektor składa zawiadomienie o podejrzeniu przestępstwa do prokuratury/policji lub wniosek
o wgląd w sytuację rodziny do sądu rejonowego, wydziału rodzinnego i nieletnich, ośrodka pomocy społecznej lub przesyła formularz „Niebieska Karta – A” do przewodniczącego zespołu interdyscyplinarnego.
5. Dalszy tok postępowania leży w kompetencjach instytucji wskazanych w punkcie poprzedzającym.
6. W przypadku gdy podejrzenie krzywdzenia zgłosili opiekunowie dziecka, a podejrzenie to nie zostało potwierdzone, należy o tym fakcie poinformować opiekunów dziecka na piśmie.
7. Z przebiegu interwencji sporządza się Kartę interwencji, której wzór stanowi Załącznik nr 3 do niniejszych Standardów. Kartę załącza się do indywidualnej teczki dziecka, znajdującej się
u pedagoga szkolnego.
8. Wszyscy pracownicy instytucji i inne osoby, które w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych podjęły informację o krzywdzeniu dziecka lub informacje z tym związane, są zobowiązane do zachowania tych informacji w tajemnicy, wyłączając informacje przekazywane uprawnionym instytucjom w ramach działań interwencyjnych.
W przypadku podejrzenia krzywdzenia dziecka przez osobę nieletnią, czyli taką, która nie ukończyła 18. roku życia (przemoc rówieśnicza)
W przypadku doświadczania przez dziecko ze strony innego dziecka przemocy z uszczerbkiem na zdrowiu, wykorzystania seksualnego lub/i zagrożenia jego życia pracownik instytucji jest zobowiązany:
- a. zgłosić ten fakt dyrektorowi,
- b. zadbać o bezpieczeństwo dziecka i w miarę możliwości odseparować je od osoby podejrzanej o krzywdzenie.
Dyrektor wyznacza pracownika instytucji, który staje się koordynatorem dalszych działań oraz sporządza opis zaistniałej sytuacji z przeprowadzonych rozmów:
a. z dzieckiem (w obecności pracownika instytucji, który sporządza notatkę z rozmowy),
b. ze zgłaszającym fakt krzywdzenia dziecka,
c. podejrzanym o krzywdzenie
- Pracownik instytucji wraz z dyrektorem przeprowadzają rozmowę z rodzicami/opiekunami dzieci uwikłanych w przemoc.
- Pracownik instytucji wraz z dyrektorem sporządzają Plan pomocy dziecku, który zawiera wskazania dotyczące:
- działań, jakie instytucja podejmuje w celu zapewnienia bezpieczeństwa dziecku, w tym zgłoszenie podejrzenia krzywdzenia do odpowiedniej instytucji (dyrektor instytucji powiadamia najbliższy sąd rodzinny lub policję, wysyłając zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa),
- wsparcia, jakie instytucja zaoferuje dziecku.
W przypadku, gdy dziecko doświadcza ze strony innego dziecka innej przemocy fizycznej (np. popychanie, szturchanie), przemocy psychicznej (np. poniżanie, dyskryminacja, ośmieszanie) lub innych niepokojących zachowań (tj. krzyk, niestosowne komentarze) pracownik instytucji jest zobowiązany:
- Zgłosić ten fakt dyrektorowi,
- zadbać o bezpieczeństwo dziecka i w miarę możliwości odseparować je od osoby podejrzanej o krzywdzenie.
Dyrektor wyznacza pracownika instytucji, który staje się koordynatorem dalszych działań oraz sporządza opis zaistniałej sytuacji z przeprowadzonych rozmów:
a. z dzieckiem,
b. ze zgłaszającym fakt krzywdzenia dziecka,
c. podejrzanym o krzywdzenie.
3. Pracownik instytucji wraz z dyrektorem przeprowadzają rozmowę osobno z rodzicami dziecka krzywdzącego i krzywdzonego oraz wspólnie opracowują działania naprawcze.
4. W przypadku powtarzającej się przemocy dyrektor instytucji powiadamia sąd rodzinny, wysyłając wniosek o wgląd w sytuację rodziny dziecka krzywdzącego.
Rozdział 7.
Zasady korzystania z urządzeń elektronicznych z dostępem do Internetu oraz procedury ochrony przed szkodliwymi treściami w Internecie oraz utrwalonymi w innej formie.
1. Na terenie instytucji podczas spektakli, koncertów i spotkań zabrania się korzystania z telefonów komórkowych i innych urządzeń elektronicznych służących do przekazu informacji.
2. Dopuszcza się używanie urządzeń multimedialnych na zajęciach, jeżeli wymaga tego program zajęć, za zgodą prowadzącego zajęcia.
3. Dozwolone jest użycie telefonu komórkowego w celu ratowania życia lub zdrowia.
4. W razie naruszania ust. 1 małoletni zobowiązany jest do wyłączenia/wyciszenia i schowania telefonu komórkowego.
5. Nagrywanie dźwięku, obrazu oraz fotografowanie za pomocą telefonu lub innych urządzeń elektronicznych jest zabronione.
6. W razie niedozwolonego używania telefonu komórkowego lub innych urządzeń elektronicznych przez uczestnika spektakli, koncertów i spotkań, uczestnik może zostać usunięty.
7. Instytucja zapewniając małoletnim dostęp do Internetu, jest zobowiązana podejmować działania zabezpieczające małoletnich przed dostępem do treści, które mogą stanowić zagrożenie dla ich prawidłowego rozwoju, w szczególności zainstalować i aktualizować oprogramowanie zabezpieczające.
8. Na terenie instytucji dostęp dziecka do Internetu możliwy jest pod nadzorem pracownika placówki.
9. W przypadku dostępu realizowanego pod nadzorem pracownika instytucji, pracownik instytucji ma obowiązek informowania dzieci o zasadach bezpiecznego korzystania z Internetu. Pracownik instytucji czuwa także nad bezpieczeństwem korzystania z Internetu przez dzieci podczas spektakli i koncertów.
15. Informacje o dziecku, które korzystało z internetu w czasie wprowadzenia niebezpiecznych treści, wyznaczony pracownik instytucji przekazuje dyrektorowi.
16. Dyrektor z pracownikiem instytucji przeprowadza z dzieckiem, o którym mowa w punktach poprzedzających, rozmowę na temat bezpieczeństwa w Internecie.
17. Jeżeli w wyniku rozmowy dyrektor/pracownik instytucji uzyska informacje, że dziecko jest krzywdzone, podejmuje działania opisane w rozdziale 3. niniejszych Standardów.
Rozdział 8.
Zasady ustalania planu wsparcia małoletniemu po ujawnieniu krzywdzenia:
1. Etapy postępowania:
- Rozpoznanie sygnałów, które mogą wskazywać na krzywdzenie dziecka.
- Sprawdzanie sygnałów poprzez zbieranie dodatkowych informacji.
- Analiza zebranych informacji – diagnoza problemu krzywdzenia dziecka.
- Zaplanowanie i przeprowadzenie interwencji w przypadku potwierdzenia krzywdzenia dziecka.
2. Plan wsparcia małoletniemu sporządza się na formularzu, będącym Załącznikiem nr 4 do niniejszych Standardów.
3. Za przygotowanie personelu do stosowania standardów jest odpowiedzialny dyrektor.
5. Za przyjmowanie zgłoszeń o zdarzeniach zagrażających dziecku odpowiedzialni są: dyrektor instytucji i pracownicy instytucji.
6. Ujawnione lub zgłoszone incydenty lub zdarzenia zagrażające dobru dziecka są przechowywane:
– w Katolickim Domu Kultury w gabinecie dyrektora, w segregatorze, w zamkniętej szafie.
7. Wszelka dokumentacja w postaci tradycyjnej lub elektroniczne, w tym gromadzona korespondencja na terenie placówki podlega szczególnej ochronie dostępu, a do jej przetwarzania dopuszczone mogą być tylko osoby posiadające upoważnienia dyrektora placówki oraz przygotowanie do przetwarzania danych wrażliwych w rozumieniu przepisów RODO.
8. Wszelka postać informacji dotyczącej ujawnienia lub zgłoszenia i dalszego prowadzenia sprawy incydentu o zdarzeniu zagrażającemu dobru dziecku, w postaci udokumentowanej w formie tradycyjnej lub elektronicznej (w tym tworzone plany pomocowe zespołu interwencyjnego) podlega prowadzonej w placówce rejestracji oraz okresowemu przeglądowi spełniającego kontrolę retencji (w tym zasadę ograniczonego przetwarzania danych i uwzględnionego okresu obrony przed roszczeniami).
Rozdział 9.
Szczegółowe zasady udostępniania personelowi, małoletnim i ich opiekunom
polityki do jej zaznajomienia i stosowania
- Wszelkie dokumenty/procedury/polityki związane z wprowadzeniem Standardów ochrony małoletnich są udostępniane personelowi, małoletnim i ich opiekunom na żądanie.
- Dokumenty te można również znaleźć na stronie internetowej Katolickiego Domu Kultury.
- Każdy pracownik ma obowiązek zapoznać się z w/w dokumentacją przy zawieraniu umowy
o pracę. - Zapoznanie się z w/w dokumentami każdy pracownik potwierdza swoim podpisem na oświadczeniu pracownika placówki stanowiący Załącznik nr 5.
Rozdział 10.
Monitoring stosowania Standardów ochrony małoletnich
1. Dyrektor wyznacza koordynatora jako osobę odpowiedzialną za monitorowanie realizacji Standardów ochrony małoletnich.
2. Osoba, o której mowa w punkcie 1, jest odpowiedzialna za monitorowanie realizacji Standardów, za reagowanie na sygnały ich naruszenia oraz za proponowanie zmian w Standardach.
3. Osoba, o której mowa w punkcie 1, przeprowadza wśród pracowników instytucji (raz na rok) ankietę monitorującą poziom realizacji Standardów. Wzór ankiety stanowi Załącznik nr 6 do niniejszych Standardów.
4. Osoba, o której mowa w punkcie 1 odpowiada za monitorowanie wskaźników wdrożenia
i stosowania Standardów ochrony małoletnich stanowiących Załącznik nr 7.
4. Pracownicy instytucji mogą proponować zmiany w Standardach oraz wskazywać ich naruszenia w placówce.
5. Osoba, o których mowa w pkt. 1. sporządza raport z monitoringu, który następnie przekazują dyrektorowi.
6. Dyrektor w razie potrzeby wprowadza do Standardów niezbędne zmiany i ogłasza pracownikom instytucji oraz opiekunom dzieci ich nowe brzmienie.
7. Wszelkie procesy dotyczące przetwarzania informacji zawierającej dane osobowe w zakresie przyjmowanych w instytucji działań w obszarze realizacji standardu pomocy małoletnim
w sytuacjach naruszenia ich bezpieczeństwa, podlegają rejestracji w RCP dokumentacji RODO prowadzonej przez dyrektora placówki oraz okresowym kontrolom wynikającym z przyjętego klucza kontroli Inspektora Ochrony Danych.
Rozdział 11.
Przepisy końcowe
- Standardy ochrony małoletnich wchodzą w życie z dniem ich ogłoszenia Zarządzeniem Dyrektora Katolickiego Domu Kultury.
- Ogłoszenie następuje w sposób dostępny dla personelu instytucji oraz opiekunów i dzieci,
w szczególności poprzez zamieszczenie ich na stronie internetowej Katolickiego Domu Kultury.
ZAŁĄCZNIK NR 1
ZASADY BEZPIECZNYCH RELACJI PERSONEL – DZIECKO
Personel placówki:
a) szanuje godność małoletniego jako osoby: akceptuje go, uznaje jego prawa, rozwija samodzielność myślenia i refleksyjność oraz pozwala mu wyrażać własne poglądy,
b) pamięta, że pierwszymi i głównymi wychowawcami dzieci są rodzice lub opiekunowie prawni, szanuje ich prawa oraz wspomaga w procesie wychowania,
c) traktuje indywidualnie każde dziecko, starając się rozumieć jego potrzeby i wspomagać jego możliwości,
d) poprzez działania pedagogiczne i własną postawę, wspomaga małoletniego w procesie integralnego rozwoju i doskonalenia oraz czyni go współuczestnikiem i współtwórcą tego procesu,
e) wychowuje małoletniego w duchu odpowiedzialności za własne czyny i ponoszenia konsekwencji dokonanych wyborów,
f) uczy zasad kultury osobistej oraz wpływa na kształtowanie postaw prorodzinnych,
g) wychowuje w duchu współdziałania i współżycia w grupie, ucząc jednocześnie poszanowania zasad szlachetnego współzawodnictwa.
2. Stosunek pracowników do małoletnich cechuje: życzliwość, wyrozumiałość i cierpliwość,
a jednocześnie stanowczość i konsekwencja w stosowaniu ustalonych kryteriów wymagań.
3. Pracowników obowiązuje obiektywizm, sprawiedliwość, bezinteresowność i szacunek
w traktowaniu i ocenie każdego małoletniego bez względu na okoliczności.
Komunikacja z dziećmi
1. W komunikacji z dziećmi należy zachować cierpliwość i szacunek.
2. Należy słuchać uważnie dzieci i udzielać im odpowiedzi adekwatnych do ich wieku i danej sytuacji.
3. Nie wolno zawstydzać, upokarzać, lekceważyć i obrażać dziecka. Nie wolno krzyczeć na dziecko w sytuacji innej niż wynikająca z bezpieczeństwa dziecka lub innych dzieci.
4. Nie wolno ujawniać informacji wrażliwych dotyczących dziecka wobec osób nieuprawnionych,
w tym wobec innych dzieci. Obejmuje to wizerunek dziecka, informacje o jego/jej sytuacji rodzinnej, ekonomicznej, medycznej, opiekuńczej i prawnej.
5. Podejmując decyzje dotyczące dziecka, należy je o tym poinformować.
6. Należy szanować prawo dziecka do prywatności. Jeśli konieczne jest odstąpienie od zasady poufności, aby chronić dziecko, należy mu to jak najszybciej wyjaśnić.
7. Jeśli pojawi się konieczność porozmawiania z dzieckiem na osobności, należy zostawić uchylone drzwi do pomieszczenia i zadbać, aby być w zasięgu wzroku innych. Można też poprosić drugiego pracownika o obecność podczas takiej rozmowy.
8. Nie wolno zachowywać się w obecności dzieci w sposób niestosowny. Obejmuje to używanie wulgarnych słów, gestów i żartów, czynienie obraźliwych uwag oraz wykorzystywanie wobec dziecka relacji władzy lub przewagi fizycznej (zastraszanie, przymuszanie, groźby).
Działania z dziećmi
1. Należy unikać faworyzowania dzieci.
2. Nie wolno utrwalać wizerunku dziecka (filmowanie, nagrywanie głosu, fotografowanie) dla potrzeb prywatnych. Dotyczy to także umożliwienia osobom trzecim utrwalenia wizerunków dzieci, jeśli dyrekcja nie została o tym poinformowana, nie wyraziła na to zgody i nie uzyskała zgód rodziców/opiekunów prawnych oraz samych dzieci.
3. Nie wolno wchodzić w relacje jakiejkolwiek zależności wobec dziecka lub rodziców/opiekunów dziecka. Nie wolno zachowywać się w sposób mogący sugerować innym istnienie takiej zależności i prowadzący do oskarżeń o nierówne traktowanie bądź czerpanie korzyści majątkowych i innych.
Kontakt fizyczny z dziećmi
- Każde przemocowe działanie wobec dziecka jest niedopuszczalne.
2. Istnieją jednak sytuacje, w których fizyczny kontakt z dzieckiem może być stosowny i spełnia zasady bezpiecznego kontaktu: jest odpowiedzią na potrzeby dziecka w danym momencie, uwzględnia wiek dziecka, etap rozwojowy, płeć, kontekst kulturowy i sytuacyjny.
3. Nie można jednak wyznaczyć uniwersalnej stosowności każdego takiego kontaktu fizycznego, ponieważ zachowanie odpowiednie wobec jednego dziecka może być nieodpowiednie wobec innego. Należy się kierować zawsze profesjonalnym osądem, słuchając, obserwując reakcję dziecka, pytając je o zgodę na kontakt fizyczny (np. przytulenie) i zachowując świadomość, że nawet przy dobrych intencjach taki kontakt może być błędnie zinterpretowany przez dziecko lub osoby trzecie.
4. Nie wolno bić, szturchać, popychać ani w jakikolwiek sposób naruszać integralności fizycznej dziecka.
5. Nie wolno dotykać dziecka w sposób, który może być uznany za nieprzyzwoity lub niestosowny.
6. Zawsze należy być przygotowanym na wyjaśnienie swoich działań.
7. Kontakt fizyczny z dzieckiem nigdy nie może być niejawny bądź ukrywany, wiązać się
z jakąkolwiek gratyfikacją, ani wynikać z relacji władzy.
8. W sytuacjach wymagających czynności pielęgnacyjnych i higienicznych wobec dziecka, należy unikać innego niż niezbędny kontaktu fizycznego z dzieckiem.
Kontakty poza godzinami pracy
Co do zasady kontakt z dziećmi powinien odbywać się wyłącznie w godzinach pracy i dotyczyć celów edukacyjnych lub wychowawczych.
1. Nie wolno zapraszać dzieci do swojego miejsca zamieszkania ani spotykać się z nimi poza godzinami pracy. Obejmuje to także kontakty z dziećmi poprzez prywatne kanały komunikacji (prywatny telefon, e-mail, komunikatory, profile w mediach społecznościowych).
2. Jeśli zachodzi taka konieczność, właściwą formą komunikacji z dziećmi i ich rodzicami lub opiekunami poza godzinami pracy są kanały służbowe (e-mail, telefon służbowy).
3. Jeśli zachodzi konieczność spotkania z dziećmi poza godzinami pracy, należy poinformować
o tym dyrekcję, a rodzice/opiekunowie prawni dzieci muszą wyrazić zgodę na taki kontakt.
4. Utrzymywanie relacji towarzyskich lub rodzinnych (jeśli dzieci i rodzice/opiekunowie dzieci są osobami bliskimi wobec pracownika) wymaga zachowania poufności wszystkich informacji dotyczących innych dzieci, ich rodziców oraz opiekunów.
Bezpieczeństwo online
Należy być świadomym cyfrowych zagrożeń i ryzyka wynikającego z rejestrowania prywatnej aktywności w sieci przez aplikacje i algorytmy, ale także własnych działań w Internecie. Dotyczy to lajkowania określonych stron, korzystania z aplikacji, na których można spotkać uczniów/uczennice, obserwowania określonych osób/stron w mediach społecznościowych
i ustawień prywatności kont.